امید برومندی / رسانه امید سبزوار:
جامعه دانشگاهی سبزوار و نیز دوستداران توسعه غرب خراسان با درگذشت دکتر علیرضا حمیدیان در اواسط آذرماه 1402 به سوگ استادی فرهیخته و بزرگ مردی دوست داشتنی نشسته اند که سالیان طولانی در دو جبهه علم وعمل برای سرافرازی و پیشرفت شهر و دیارش جانانه کوشید.
دکتر حمیدیان از آن دسته اساتید دانشگاهی نبود که خود را فقط در حصار اتاق بسته ای در محیط داخلی دانشگاه محبوس کند و با تدریس چند جزوه درسی به دانشجویان و امتحان گرفتن از آن ها، دیگر هیچ وظیفه بیشتری برای خود قائل نباشد و هیچ کاری به دنیای بیرون نداشته باشد و کم کم آنقدر ایزوله و خنثی شود که فاقد هر گونه تأثیرگذاری واقعی در عرصه اجتماع بشود. بلکه او به خوبی می دانست علم در کنار عمل و پیگیری است که به رشد واقعی شخصیتی و توسعه محلی و ملی و اثرگذاری مثبت اجتماعی منجر می شود.
به همین خاطر تا زمانی که در توان داشت، فعالانه برای توسعه سبزوار نقش ایفا میکرد، ایده می داد، در جلسات شرکت می جست، در کمیته های مرتبط با اقدامات راهبردی برای سبزوار عضو می شد و مردانه قدم بر می داشت.
شاید یکی از پر رنگ ترین عرصه های حضور اجتماعی مرحوم دکتر حمیدیان در کمیته های مطالعاتی و اجرایی ساخت فرودگاه ، تأسیس راه آهن و استان شدن سبزوار در دهه های 1370 و 1380 بود و البته در این راه هزینه هایی را هم متحمل شد.
معروف است که هنگام شروع عملیات اجرای راه آهن سبزوار دکتر حمیدیان در جمع شماری از دوستانش آرزو کرده بود، پس از افتتاح این پروژه کنار ریل آن بایستد و دو رکعت نماز شکر به درگاه الهی بخواند.
ایشان حتی در این سالهای آخر که به دلیل بیماری از حجم فعالیت های اجتماعیش کاسته شده بود، همچنان علاقه مندانه موضوعات مربوط به توسعه سبزوار را دنبال می کرد و ایده هایش را با مشتاقان این حوزه در میان می گذاشت.
خوشبختانه دکتر حمیدیان فرزندانی شایسته نیز تحویل جامعه داده است که امید می رود پس از درگذشت آن بزرگمرد، راه روشن او توسط فرزندان رشید و فرهیخته اش که یقیناً نشان پدر را در وجودشان دارند، و نیز توسط همه دوستداران و علاقه مندانش ادامه پیدا کند.
اکنون که خبر فوت دکتر حمیدیان شوکی سنگین به جامعه دانشگاهی، گروه های دوستدار توسعه و رسانه های سبزوار وارد آورده است، رسانه امید سبزوار به روح بزرگ آن استاد فرهیخته و دلسوز توسعه سبزوار ادای احترام می کند و به خانواده محترم ایشان تسلیت گفته و طلب صبر و اجر فراوان دارد.
روحش شاد و یادش گرامی
