امیدسبزوار

انتشارات گراد که در سالهای اخیر یکی از انتشارات موفق کشور در حوزه کتاب های درسی و کمک آموزشی بوده است، برای دانش آموزان ایرانی در سراسر کشور در ایام نوروز 1403 عیدانه ای ارزشمند را تدارک دیده است.

به گزارش امید سبزوار، انتشارات گراد که بنیانگذاران و مدیران آن از فرهنگیان فرهیخته دیار سربداران هستند، مجموعه کتاب های «نوروز خواندنی» را با الهام از پیک های نوروزی قدیم تهیه کرده است که بخشی از نوستالوژی دانش آموزان دهه 60 و 70 ایران بودند و حالا قرار است با محتوایی هدفمندتر متشکل از داستان های کودکانه، مطالب آموزشی، بازی و سرگرمی ، برای دانش آموزان دهه نودی هم خاطره سازی کنند.

حسین قادری مدیرعامل مدیرمسئول انتشارات گراد و مدیر عامل موسسه فرهنگی و هنری باغ کتاب گراد در این رابطه به خبرنگار امید سبزوار گفت: ما با بررسی هایی که انجام دادیم متوجه شدیم که دانش آموزان نسل جدید علی رغم اینکه از هوش و توانمندی های ذهنی بسیار بالایی برخوردارند، اما در زمینه درک مطالب خواندنی ضعیفند، به همین خاطر با تیمی از فرهنگیان با تجربه و کارآزموده به سرپرستی خانم دکتر رشیدی و با کمک هنرمندان دیار سربداران کتاب های نوروز خواندنی را طراحی کردیم و در اختیار مدارس سراسر کشور گذاشتیم که اگر تمایل داشته باشند، برای ایام نوروز به دانش آموزان خود معرفی کنند.

قادری افزود: مجموعه کتاب های نوروز خواندنی برای پایه های تحصیلی اول تا ششم دبستان آماده شده و خوشبختانه تا کنون استقبال خوبی در سراسر کشور به عمل آمده و چاپ اول این کتاب ها به پایان رسیده است.

وی با بیان این توضیح که انتشارات گراد متعلق به سبزوار است، اما در سطح ملی کار می کند و اکثر شهرهای کشور با دفتر این انتشارات در تهران در تماسند، گفت: در تألیف کتاب های نوروز خواندنی، 17 نفر مولف و 6 هنرمند تصویر ساز و گرافیست که همگی سبزواری هستند، مشارکت داشته اند. امید سبزوار اسامی تیم تألیف و هنرمندان دست اندرکار این پروژه در خبر بعدی منتشر می شود.

مدیرمسئول انتشارات گراد همچنین گفت: مجموعه کتاب های نوروزخواندنی با فضای تفریحی و سرگرمی و آموزشی هدفمندی که دارد، می تواند یک عیدی خوب برای دانش آموزان ابتدایی باشد و خانواده ها هم می توانند خودشان این کتاب ها را برای فرزندان دانش آموز خود در هر یک از پایه های اول تا ششم ابتدایی تهیه کنند. 

مجموعه کتاب های نوروز خواندنی در کتابفروشی های معتبر سطح شهرها و نیز در سایت انتشارات گراد به آدرس https://gradpress.ir/ قابل خریداری است.

 بسیاری از جوانان اصطلاحاً امروزی دست کم از دهه شصت و هفتاد به بعد شاید گیوه را فقط به عنوان پاپوش مردان سالخورده قدیمی می شناسند. زیرا فقط پدربزرگ های ریش سپید و با صفایشان را دیده بودند که گیوه های ساده و تقریبا یک رنگ و یک مدلشان را به پا می کردند و به سر کارهایشان می رفتند و یا دوران بازنشستگی خود را در جمع هم سن و سالانشان در پارک ها و یا در پاتوق های محلی شان سپری می کردند. گاهی هم پاشنه آن را می خواباندند تا پوشیدن و درآوردنش برایشان راحت تر باشد.

حالا ولی مدتی است گیوه ها شکل و شمایل بسیار متفاوتی پیدا کرده اند تا حدی که ممکن است یک جفت از آن ها را پای یک آقا پسر یا دخترخانم شیک پوش که بهترین برندهای مد روز لباس را بر تن دارند، ببینیم که با طرح ها و مدل هایی خلاقانه حسابی استایل او را خاص و متفاوت می کنند.  

گیوه بافی هنری است که این روزها دوباره در سبزوار احیا شده است. آن هم با همت بانوی هنرمندی که برند یگانه را برای کارهای خود انتخاب کرده و البته در حال حاضر در کار خود یگانه و یکه تاز است. 
 
عفت سادات ایزی متولد ۱۳۶۰ سبزوار است. او دارای مدرک کاردانی تربیت مربی کودک و همچنین مدرک کارآفرینی در رشته عروسک بافتنی از فنی وحرفه ای مشهد است. او از سال 89به صورت قراردادی در آسایشگاه معلولین ذهنی امیرالمومنین سبزوار مشغول به کار است و همواره هنر گلیم بافی، عروسک بافی و گیوه دوزی را در خلال همه کارهای دیگرش با جدیت دنبال کرده است. 

عفت ایزی درباره نحوه علاقه مندی و ورودش به این گونه فعالیت های هنری در مصاحبه با خبرنگار امید سبزوار می گوید: مادرم یک خیاط و بافنده قدیمی بود و من از همان دوران کودکی با هنر بافتنی آشنا شدم و اکنون 25 سال است که در فعالیت های هنری مشغولم. اوایل لباس می بافتم، بعد از آن در کار ساخت عروسک و گلیم بافی مشغول شدم. هم اکنون نیز در موسسه معلولین ذهنی امیرالمومنین سبزوار به آموزش عروسک بافی و گلیم بافی مشغولم. در موسسه عارفه به مدیریت خانم حکمت شعار نیز به صورت رایگان به دختران آن موسسه آموزش عروسک بافتنی را ارائه دادم. همچنین از طرف کمیته امداد در روستاهای دولت آباد و باغجر برای بچه ها و خانم ها آموزش عروسک بافی داشتم.  
 
اما ورودم به هنر گیوه بافی، به پیشنهاد خواهرزاده ام بر می گردد که از من خواسته بود برایش گیوه ببافم. ابتدا برایم سخت به نظر می رسید اما از آنجایی که رقیب های کاری ام در حوزه عروسک بافی زیاد شده بودند و من همیشه دوست داشتم کارهای خاص انجام دهم، با تشویق و حمایت های همسرم به چندین شهر سفر کردم و گیوه بافی را آموزش دیدم و به این عرصه وارد شدم.  

گیوه نوعی پاپوش سبک وخنک وقابل شستشو است. درآمدش بد نیست ولی زحمت زیاد دارد. باید عشق و علاقه داشته باشی که بتوانی دراین کار موفق شوی. این کار قبلا در سبزوار توسط آقای گنجی با سبکی دیگر انجام می شد ولی از وقتی ایشان فوت کردند دیگر کسی نبود. من بعد ازمدتها این کار را احیا کردم. تفاوت گیوه هایی که من درست می کنم با گیوه های قدیم این است که در گذشته گیوه ها فقط با نخ پنبه و تخته چرم یا پارچه ای درست می شد اما الان از «پی یو» برای کفی گیوه ها استفاده می کنیم که در اصطلاح گیوه بافی به آن کفی طبی می گویند و هم دوام کار را افزایش می دهد و هم قیمت را پایین می آورد. همچنین امروزه از نخ های ابریشم مصنوعی یا نخ پنبه رنگی و نیز پولک و سنگ برای زیبایی و تنوع کار استفاده می کنیم.  

در قدیم گیوه ها فقط مخصوص آقایان بود اما امروزه بانوان هم از گیوه هایی که ما تولید می کنیم و نقش ها و تزئینات هنری جذابی دارند، استفاده می کنند. طرح هایی که روی گیوه ها می زنم به سلیقه مشتری بستگی دارد بعضی از طرحها برگرفته از ذهن خودمان است و بعضی اوقات مشتری طرح دلخواه خود را می فرستد. بعضی از مشتری ها طرحهای لنگه به لنگه دوست دارند ولی بیشتر دو لنگه مثل هم می خواهند. به هر حال تنوع کار باید بالا باشد تا بتوان به سلیقه همه مشتریان جواب داد.  
 
برای عرضه محصولات خود قبلا در موزه مردمشناسی سبزوار غرفه ای داشتم اما از زمانی که غرفه ها را از هنرمندان گرفتند کارهایم را فقط در فضای مجازی ارائه می دهم و کارگاهم در منزل پدریم قراردارد و آن دسته از مشتریانم که ساکن سبزوارند، بعضا به کارگاهم در منزل پدرم مراجعه می کنند. 
 
زمانی که بنده و چند هنرمند دیگر در موزه مردمشناسی سبزوار غرفه داشتیم، خیلی برای گردشگران جذاب بود و به بازدید غرفه هایمان می آمدند و بعضا خریدهایی می کردند. خصوصاً غرفه من چون با محصولات رنگارنگ خودم تزئین شده بود خیلی برایشان جذاب بود. انگار وجود این غرفه ها به موزه فضایی زنده بخشیده بود. اما ناگهان اداره میراث فرهنگی حکم تخلیه غرفه ها را برای همه بچه های هنرمندی که آنجا کسب و کار خودشان را راه انداخته بودند گرفت و بدین ترتیب بی جا و مکان شدیم. فروشم اوایل کم شد. اما به مرور با کمک فضای مجازی وحمایت مردم خوب و هنردوستمان دوباره توانستم به عرضه محصولاتم به مشتریان بپردازم. 

می توانم بگویم، هیچ حمایتی از طرف مسئولین نداشته‌ام فقط آقای حبیب‌پور رئیس فعلی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سبزوار بنده را به چند نمایشگاه دعوت کرد که همین جا از ایشان تشکر و قدردانی می‌کنم.

گروه آیینی مقوم (صدای سبزوار) چند سالی است که جای خود را در میان دوستداران موسیقی فولکلور و رقص محلی غرب خراسان باز کرده و نام و آوازه ای به هم رسانیده است. این گروه توسط مسعود حسینی نژاد یکی از هنرمندان جوان و پر تلاش سبزواری راه اندازی شده است. 

به گزارش امید سبزوار، استاد محمد عبدالله زاده ثانی پژوهشگر ارشد میراث فرهنگی و گردشگری سبزوار به تازگی در جمع شماری از فرهیختگان این شهر از مسعود حسینی نژاد به عنوان هنرمندی یاد کرد که در جوانی به مقام استادی رسیده اما خضوع و خشوع خود را حفظ کرده است.

امید سبزوار به همین مناسبت به معرفی مختصری از این هنرمند ارزشمند دیار سربداران می پردازد:

مسعودحسینی نژاد متولد ۱۳۶۸ سبزوار است. وی از کودکی به فعالیت های هنری علاقه مند بود و ابتدا در دوره راهنمایی جذب تئاتر شد و تا پایان دبیرستان به اجرای نمایش هایی در سطح مدارس شهرستان پرداخت. 

حسینی سپس از سال 85 به عضویت در گروه آیینی ورشرنگ به مدیریت استاد حمید ذبیحی درآمد و از آن پس فعالیتش در تئاتر کمتر و در موسیقی و رقص محلی بیشتر شد. او به تدریج در محضر استاد حمید ذبیحی موسیقی محلی را فرا گرفت و برای یادگیری ساز دف نیز در محضر استاد هادی درقدمی شاگردی کرد و با گروه ورشرنگ به چندین جشنواره و اجرا در شهرهای مختلف کشور و صدا و سیما رفته و در خارج از کشور نیز چند اجرا در کشورهای ترکیه، بلغارستان، مالزی و افغانستان داشته است.

وی از سال ۹۵ نیز خود شروع به آموزش ساز دف و آموزش موسیقی و رقص محلی به هنرجویان این عرصه در سبزوار کرده و نیز به تاسیس گروه آیینی مُقوم(صدایِ سبزوار) پرداخته و در جشنواره های داخلی و خارجی مختلفی شرکت کرده است.

به طور خلاصه برخی از مهمترین فعالیت های هنری مسعود حسینی نژاد را می توان به صورت فهرست وار به شرح زیر بیان کرد:

عضوگروه آیینی وِرشرَنگ سبزوار
سرپرست گروه آیینی مُقوم سبزوار
نوازنده و مدرس ساز دف و دهل
هنرمند صنایع دستی و تولید کننده ساز های کوبه ای (دف، دهل، دایره، دمام...)
دارای مجوز تولید از وزارت میراث فرهنگی
محقق در زمینه موسیقی فولک و آیین های خراسان
لیدر محلی و فعال حوزه گردشگری شهری

رسانه امید سبزوار برای این هنرمند و همه هنرمندان سبزواری آرزوی موفقیت و سربلندی دارد.

اوایل آذرماه جاری اولین جشنواره ملی دانشگاهی شهید غیرت در دانشگاه حکیم سبزواری برگزار شد و در کنار همه برنامه های فرهنگی و هنری ارزشمندی که در این جشنواره به اجرا در آمد، یک تابلو زیبا از چهره شهید حمیدرضا الداغی توسط عباس صادقی یکی از هنرمندان خوش ذوق دیار سربداران  ترسیم شد، که کاری قابل تحسین بود.

به گزارش امید سبزوار در این تابلو آقای صادقی با هنر سیاه مشق و نقاشی خط، چهره شهید الداغی را در طول مدت برگزاری مراسم کشید و حتی جزئیاتی مانند مردمک چشم، ابرو و لب های او را نیز با هنر نقاشی خط ترسیم کرده است.

متنی که در این تابلو بارها و بارها خوش نویسی شده است، عبارت است از «شهید حمیدرضا الداغی شهید غیرت» و در کنار آن سخنی از آیت الله خامنه ای رهبر ایران نیز با خطی درشت خوشنویسی شده است که گفته بود: «شهید حمیدرضا الداغی شهادتش افکار عمومی را تکان داد»

این تابلو ارزشمند پس از اتمام کار به موزه دانشگاه حکیم سبزواری اهدا شده است.

عباس صادقی قبلا نیز در مراسم شب هفت شهید حمیدرضا الداغی تابلویی از چهره شهید را در طول برگزاری مراسم در محل گلزار شهدای سبزوار نقاشی کرده بود.

گفتنی است عباس صادقی هنرمند خوشنویس، نگارگر و نقاش سبزواری است که دارای مدرک ممتاز خوشنویسی است و در حال حاضر هنرجوی دوره فوق ممتاز انجمن خوشنویسان اداره فرهنگ وارشاد اسلامی سبزوار است.

در مطالب بعدی این رسانه بیوگرافی این هنرمند دیار سربداران منتشر می شود. 
 

🔷هفته گذشته دومین کنگره ملی سربداران در سبزوار و باشتین برگزار شد و از چند روز قبل تا چند روز بعد از این کنگره شاید یک تصویر را بیش از همه تصاویر و نمادهای دیگر این کنگره در خبرها و در تیزرها و در گوشه و کنار شهر دیده باشیم و آن چیزی نیست جز پوستر رسمی که برای این کنگره طراحی شده بود.

🔶طراح پوستر دومین کنگره ملی سربداران سمانه خسروجردی از طراحان و هنرمندان گرافیست و تصویر ساز سبزوار است که تا کنون سابقه طراحی چندین پوستر دیگر را در کارنامه هنری خود دارد والبته در حال حاضر به همراه همسرش آتلیه تخصصی فیلم و عکس اروند را در سبزوار اداره می کند.

🔷تحصیلات سمانه خسروجردی کارشناسی گرافیک است و مواردی که در زیر عنوان می شود بخشی از رزومه کاری اوست:

🔶طراح پوستر های سازمان پسماند در سال ۱۳۹۰

🔷تصویر سازی جلد کتاب‌های کار انتشارات سلام

🔶طراحی جلد کتاب‌های کمک آموزشی انتشارات خط سفید

🔷طراح و تصویر ساز کتاب‌های آموزش شهروندی شهرداری سبزوار ۱۳۹۳

🔶طراح کتابچه جشنواره عکس طعم بیداری

🔷برای آشنایی بیشتر با فعالیت های کاری این بانوی هنرمند سبزواری می توانید به پیج آتلیه عکاسی اروند مراجعه کنید. @arvand_atelier

🌐برای مطالعه اخبار حوزه فرهنگ و  هنر غرب خراسان به کانال ایتای امید سبزوار بپیوندید👇👇👇
https://eitaa.com/omidsabzevar

خانم زهره مسکنی یکی از همشهریان فرهیخته و فرهنگدوست سبزواری است که علاوه بر اینکه خود نویسنده چند کتاب است، در زمره خیران کتاب شهرستان هم قرار می گیرد. او هر سال چندین جلد کتاب را به فعالان فرهنگی سبزوار اهدا می کند تا در کتابخانه های عمومی مورد استفاده قرار بگیرد. به همین مناسبت در هفته کتاب و کتابخوانی به پیشنهاد خانم اکرم خارقانی مقدم از بانوان فعال در عرصه فرهنگی و هنری سبزوار به سراغ خانم مسکنی رفتیم تا با این همشهری صاحب قلم و نیک اندیش در قالب یک گفتگوی کوتاه، بیشتر آشنا شویم.

این شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار سبزواری الاصل درباره بیوگرافی خود به امید سبزوار گفت: 

البته من زادۀ سبزوار نیستم، اما افتخار می ‌کنم که والدین و اجدادم از اهالی دیار ابوالفضل بیهقی و محمود دولت­‌آبادی و علی شریعتی و دیگر مفاخر این منطقه هستند. بنده اواخر دهۀ شصت، دو سه سالی در سبزوار زندگی کردم و به هر حال ارتباطم با اقوام و دوستانی که ساکن سبزوار هستند، برقرار است. 
کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دارم و تا کنون حدود ٢٠ کتاب در زمینه شعر و داستان و... به قلم بنده منتشر شده و علاوه بر این آثار، مطالب متعدد بسیاری هم داشته و دارم که در رسانه‌های مختلف منتشر شده و می‌شود. 

پرسش: مطلع هستیم که شما در خصوص اهدای کتاب به شهر سبزوار فعالیت مستمر  دارید. در این باره توضیح بفرمایید. 

من معتقدم کتابخوانی یکی از معیارهای مهم برای شناخت فرهنگ جوامع است. کتابخوانی مردم یک جامعه در نرخ سواد، ارتقای فرهنگ، اقتصاد و خیلی مسائل دیگر آن اثرگذار است. افتخارم این است که از مشتاقان کتابم و این موضوع برایم یکی از خوشبختی‌های بزرگ جهان محسوب می‌شود. علاقه که وجود داشته باشد، ذهن انسان مدام به شیوه‌های اعتلای هر نوع خوشبختی می‌پردازد. کتاب و ترویج کتابخوانی از موضوعات همیشگی ذهن من است. این است که علاوه بر تألیف کتاب، نوشتن و انتشار مطالبی برای معرفی کتاب‌های ارزنده به دیگران و سنت انتقال و دست به دست کردن کتاب برای استفاده دیگران را به عنوان بک نذر فرهنگی در زندگی خودم جا داده‌ام و از اینگونه کارها بسیار لذت می‌برم. 

آیا داستان یا کتاب جدیدی در دست نوشتن دارید؟ 

بله. یک مجموعه شعر نوجوان در دست تهیه دارم. این شعرها در قالب شعر نو و سپید با رویکرد موضوعات مورد توجه نوجوانان سروده شده است. یک رمان نوجوان هم آماده چاپ دارم که شخصیت‌های آن برخلاف رمان اولم  «ماکارونی با سس مشاعره» چند پسر نوجوان هستند. بد نیست اشاره کنم که رمان اخیرم با عنوان «ماکارونی با سس مشاعره» هم طی هفته اخیر برگزیده دریافت چهار لاک‌پشث در فهرست لاک‌پشت پرنده به عنوان فهرست معرفی تخصصی کتاب‌های کودک و نوجوان شد. 

اوضاع فرهنگی سبزوار رو چطور می بینید و پیشنهاد، نظر و دیدگاه خاصی اگر دارید بفرمایید.

به نظر می‌رسد با وجود کمبود امکانات، جدیت و شور فضاهای فرهنگی و هنری در شهرستان­‌ها کم از تهران نیست. جشنواره‌های ادبی ارزنده برگزار می شود و آثار فاخری از حوزۀ ادبیات شهرستان‌ها برمی خیزد. امروزه فضای مجازی امکان دسترسی سریع و بهینه به منظور هم ‌پوشانی کاستی‌ها و بهره ‌گیری مشترک از فرصت‌های موجود را فراهم کرده و سبزوار هم از این موضوع مستثنی نیست. سبزوار هم دیار سربداران است و هم خطّه کتاب‌نویسان، کتابخوانان و کتاب‌دوستان. من سبزوار را شایسته کسب عنوان پایتخت کتاب ایران می‌دانم و امیدوارم که این موضوع به زودی محقق شود تا به نتایج بهتری در این منطقه فرهنگی دست پیدا کنیم.

شماری از هنرمندان و دست اندرکاران بخش آیینی کنگره ملی سربداران طی نشستی با دکتر قطب الدین صادقی و دکتر میثم زندی، از نقطه نظرات پیشنهادی آنان در بازآفرینی آیین های بومی آگاه شدند.

در این نشست که به دعوت موسسه فرهنگی هنری کیاسبز بیهق مجری بخش آیینی کنگره ملی سربداران برگزار شد، دکتر قطب الدین صادقی هنرمند پیشکسوت و برجسته تئاتر ایران به دو خاستگاه مختلفی که برای تئاتر عنوان می شود، اشاره کرد و گفت: برخی معتقدند آیین ها بستر شکل گیری نخستین تئاترها بوده اند و از دوره یونان باستان تا امروز به مسیر خود به شکل تئاترهای امروزی ادامه داده اند.

وی افزود: عده ای دیگر معتقدند روایت خاستگاه تئاتر بوده و این روایت های داستانی بوده که از گذشته های دور منجر به شکل گیری اولین تئاترها شده است.

صادقی با بیان اینکه بین فرهنگ شرق و غرب تفاوتی وجود دارد که غرب بیشتر به کلمه و گفتگو تأکید دارد و غرب به صحنه پردازی و فضاسازی گفت: در صورتی که به جزئیات آیین های بومی توجه کافی شود، امکان بازآفرینی آن ها به شکل تئاترهای امروزی وجود دارد. 

دکتر میثم زندی دیگر هنرمند برجسته تئاتر کشور نیز در این نشست عنوان کرد: اگر می خواهیم آیین های محلی را به شکل تئاترهای امروزی بازسازی کنیم باید بتوانیم آن ها را از حالت تکرار خارج کرده و با توجه به جزئیاتی که در آن ها هست، نگاه جدیدی ارائه دهیم به طوری که مخاطب دیگر شاهد آیین هایی که همه چیز آن از قبل قابل پیش بینی است نباشد.

وی با بیان اینکه پرهیز از تکرار عنصر اصلی تئاتر است که آن را در مقابل آیین قرار می دهد، گفت: اگر قرار است آیین به سمت تئاتر برود صاحب اثر باید با نگاه و منطق خودش دوباره به خلق آن اثر بپردازد به طوری که درنهایت شاهد کار جدیدی باشیم که برای مخاطب غافلگیری و شگفت زدگی را به همراه داشته باشد.

گفتنی است دومین کنگره ملی سربداران قرار است در اواخر آبان ماه در شهرستان های سبزار و داورزن برگزار شود.  بخش علمی این کنگره در دانشگاه حکیم سبزواری و بخش های آیینی  و اهدای نشان بین المللی سربداران در شهرستان داورزن اجرایی خواهد شد.

کارگردان مستند داستانی بسامو از ظبط موسیقی تیتراژ و موسیقی متن این اثر در استدیو هاتف به سرپرستی کاظم کرامت هنرمند پیشکسوت سبزواری خبر داد.

امیرحسین مرادی در همین رابطه لحظاتی از پشت صحنه ضبط این موسیقی را در اختیار رسانه امید سبزوار گذاشت و گفت: نوازنده این اثر حسام درخشانی و تنظیم کننده آن جهانبخش درخشانی است و آهنگسازی آن توسط کاظم کرامت صورت گرفته است.

او افزود: این موسیقی که مدت زمانی بسیار کوتاه دارد، از تِمی حماسی برخوردار است که می تواند حماسه سازی و دلاوری های مردم سبزوار در دوره های مختلف تاریخی خصوصا در دوران مبارزه با مغولان و قیام سربداران را به مخاطب یادآوری کند.

 گفتنی است در موسیقی تیتراژ مستند داستانی بسامو، صدای کاظم کرامت را می شنویم که می خواند: «ما کویر غیرتیم، سبزواری همتیم، کوه عشق و عزتیم ، ما سربداری غیرتیم» و سپس عبارت «سبزوار سربدار» را با لحنی پرخروش و حماسی بیان می کند.

البته امیرحسین مرادی در گفتگو با امید سبزوار به این نکته تأکید کرد که این موسیقی هنوز نهایی نشده و ممکن است در ادامه تغییراتی در بخش هایی از این موسیقی یا در کل آن ایجاد شود.

لازم به ذکر است، تولید دو مستند داستانی بسامو و سبزوارمن به تهیه کنندگی موسسه فرهنگی هنری کیاسبز بیهق و کارگردانی امیرحسین مرادی در تابستان سال جاری شروع شد و اکنون کار به مرحله تدوین و ساخت موسیقی و طراحی پوستر رسیده است.
 

این روزها دو مستند داستانی به نام های بسامو و سبزوارمن به کارگردانی امیرحسین مرادی پیرامون شناخت و معرفی همه جانبه منطقه سبزواربزرگ  در حال تولید است که هنرمندان برجسته ای در مراحل تولید این اثر همکاری دارند. یکی از این هنرمندان مجتبی اسماعیل زاده کارگردان و مستندساز سبزواری است که مشاور کارگردانی این دو اثر مستند را برعهده دارد.

به همین مناسبت قصد داریم با این هنرمند ارزنده سبزواری بیشتر آشنا شویم. هنرمندی که اگرچه سالهاست ساکن تهران است اما ارتباط صمیمانه خود را با همشهریانش کاملا حفظ کرده و خصوصا در تولید آثار هنری مربوط به شهر و دیار خود معمولا همکاری موثری دارد.

وبسایت موسسه فرهنگی هنری اردیبهشت عودلاجان که رسانه ای اختصاصی برای حوزه های هنری فیلم، موسیقی و معماری است این هنرمند سبزواری  را در ضمن یکی از مصاحبه هایش به این شکل معرفی کرده است:

«مجتبا اسماعیل زاده در تیرماه ۱۳۶۲ متولد شده. خود را شدیدا سبزواری می‌داند و در هر متن و مطلبی، به نحوی نام سبزوار را وارد می‌کند.

او فارغ‌التحصیل فیلم‌سازی انجمن سینمای جوانان است و دانش‌آموخته تئاتر دانشگاه تهران.

کارگردان، تدوینگر و فیلم‌بردار. علاقه شخصی‌اش هم تئاتر است. در آثاری چون «عملیات ۷۴۷»، «تاول» به عنوان «نویسنده فیلم‌نامه»، «تدوین‌گر» حضور داشته‌است

. خیلی سال پیش می‌خواست برنامه‌ای برای شبکه پنج تلویزیون بسازد، به نام افسانه آزادی. درباره سینما آزادی و قصه‌های آن.

کار تا حد زیادی هم پیش رفت، ولی تلویزیون پشیمان شد و کار رها شد. » (منبع: وبسایت اردیبهشت عودلاجان)

اما این هنرمند اصیل و مردمی  نه تنها سبزواری و سبزواردوست است بلکه به خاطر اصلیت بلوچ مادرش، بخشی از وجود خود را بلوچ نیز می داند و به تازگی در یکی از پست های اینستاگرامش ضمن اعلام همدردی با همطونان بلوچ که روزگار سختی را می گذرانند، واژه بلوچ را نیز به انتهای فامیلی اش اضافه کرده است.(منبع: خبرگزاری آنا)

بخشی دیگر از کارنامه هنری اسماعیل زاده به شرح زیر است:

فیلم اول مستند اسماعیل‌زاده سال ۱۳۸۷ به نام «شهر فرنگ ملی» ساخته شد که پرتره‌ای از سینمای آزادی در حال ساخت بود. سال ۱۳۹۴ یک فیلم انیمیشن تجربی به‌نام «ماشین شیطان» ساخت. وی در طی این سال‌ها مشغول تدوین نیز بوده است. در جشن خانه سینمای فیلم کوتاه (آکادمی ایسفا) برای سه فیلم در ادوار مختلف برنده تندیس خانه سینما شد. «شرق وحشی» دومین مستند او محسوب می‌شود که به جشنواره سینماحقیقت راه یافت.

امید می رود دو مستند داستانی بسامو و سبزوارمن با حضور و همکاری هنرمندانی چون اسماعیل زاده، به آثاری فاخر و ماندگار برای معرفی سبزواربزرگ تبدیل شوند.

پیج مجتبی اسماعیل زاده در اینستاگرام:

@moshtaba.esmaeilzadeh.balouch

امید برومندی:

هر گاه استعداد کودکی در هر زمینه ای شکوفا می شود و او در سنین پایین می درخشد و موفقیت هایی کسب می کند، قطعا نیمی از موفقیت او مرهون وجود بزرگترهایی دلسوز و خوش فکر است که توانسته اند استعدادهای فرزند دلبندشان را به درستی شناسایی و سپس شکوفا کنند. 

ریحانه حارث آبادی هنرمند نونهال تئاتر سبزوار هم که این شب ها تئاتر سوگنامه سهراب را در حال اجرا دارد، بی شک از این قاعده مستثنا نیست. او این شانس را داشته که علاوه بر استعداد و توانمندی های ذاتی، مادری خردمند و دلسوز داشته باشد که مسیر موفقیت را برایش هموار کند.

خانم زهره محمدی مادر ریحانه که خودش هم پابه پای دخترش برای آماده کردن این تئاتر آموزش دیده و زحمت کشیده و در نهایت کارگردانی اثر را خودش برعهده گرفته است، از اصلی ترین انگیزه اش برای سوق دادن ریحانه به سمت این فعالیت چنین می گوید:

خانواده ما به دلیل بیماری شدید همسرم که چند سال هم به طول انجامید با بحران سختی روبه رو بود و از وقتی که مطمئن شدم پدر ریحانه به زودی ما را ترک خواهد کرد و فرزندم باید در سن کودکی با چنین داغ سنگینی مواجه شود، تصمیم گرفتم استعدادهای هنری او را در زمینه شعر و قصه گویی و نمایش که از بچگی این ظرفیت ها را از خود نشان داده بود، پرورش بدهم و خصوصا او را با شاهنامه آشنا کنم تا از طریق آثار فاخر ادبیات ایران با موضوع سوگ و رنج هایی که بسیاری از انسان ها در زندگی می بینند،  آشنا شود و بفهمد که هر چقدر هم مصیبت های زندگی بزرگ باشد باز هم انسان می تواند خود را قوی کند و با آن مواجه شود و بر رنج ها غلبه کند.

خوشبختانه در این مسیر انسان های خوبی هم سر راه ما قرار گرفتند که به رشد و پرورش استعدادهای ریحانه کمک کردند از جمله آقای دانایی، خانم شیرازی و سپس آقای محمد اکبری، آقای محسن کفاش و آقای امیر منجی برای تهیه این تئاتر، نوشتن نمایشنامه، و خلق یک سری حرکت ها و نوع بیان و آموزش های لازم دیگر به من و ریحانه آموزش های زیادی دادند.

خانم محمدی اکنون از این درخشش ریحانه بسیار خوشحال است و می گوید:

مطمئنم روح پدر ریحانه هم که حدود یک سال است از آسمانی شدنش می گذرد، از دیدن این موفقیت دخترمان شاد می شود و من هر چقدر بتوانم به ریحانه برای کشف و شکوفایی بیشتر استعدادهایش کمک می کنم.

گفتنی است تئاتر سوگنامه سهراب از 11 تا 15 مرداد 1402 هر شب در پلاتوی امیرشاهی سبزوار اجرا می شود.