امیدسبزوار

قانونمند از مردم برای مردم ، با تولید محتوای دست اول، نوری بر تاریکی های خبری سبزوار

۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «داورزن» ثبت شده است

توجه بیشتر به زیرساخت های توسعه، حق داورزن / سرزمین بکر فرصت های طلایی

محمدرضا محسنی ثانی: 
داورزن سرزمین بکر فرصت های طلایی

محرومیت زدایی  و توسعه پایدار حق شهروندان داورزنی و ضرورت استانی و ملی اسشهرستان داورزن، باب الرضا و اولین ورودی استان خراسان رضوی از مسیر بزرگراه آسیایی تهران – مشهد، به حق یکی از پر استعدادترین شهرستان های استان و کشور در زمینه های فرهنگی، تاریخی، گردشگری و اقتصادی است.

تنها کافی است بخواهیم فقط درباره دکتر علی شریعتی یا درباره رویدادی مانند آغاز قیام سربداران از روستای باشتین دست به قلم ببریم تا ببینیم که حتی در چندین صفحه نمی توان حق مطلب را ادا کرد و اینجاست که عظمت تاریخی و فرهنگی داورزن برایمان بیشتر نمایان می شود.

داورزن از معدود شهرستان های کشور است که توانسته در یک مسافت کوتاه میزبان همنشینی کوه و کویر باشد. آن هم نه کوه و کویرهایی معمولی بلکه از کوه های پر گردشگر شملق و آبشارهای مرتفع بفره تا کویر پر شهرت مزینان که به حق می توان گفت اکثر ایرانیان حتی اگر خودشان به این کویر سفر نکرده باشند، با قلم مسحور کننده دکتر شریعتی در کتاب کویر، با زیبایی های  مزینان و کویر خیال انگیزش آشنا شده اند. 

فقط یک نگاه گذرا به کاروانسرای مهر، مزارع فلفل و سرو چندصدساله بیزه، باغات انار نهالدان، آتشکده آذربرزین مهر، آثار تاریخی روستای چشام، زیبایی های مزینان و صدخرو  و سارق و مقیسه و نامن و درقدم و ریوند و همه روستاهای با عظمت دیگری که نام بردن از تمامی شان در این فرصت کم میسر نیست، پی می بریم که داورزن حقیقتاً سرزمین فرصت های طلایی است که به صورت ناباورانه ای بکر باقی مانده اند.

با وجود این همه فرصت و ظرفیت های ارزنده، آمار بالای بیکاری و مهاجرت جوانان حق مردم شریف این شهرستان نیست. 

امروز رونق و توسعه داورزن به عنوان اولین دیواره دفاعی خراسان در برابر پیشروی کویر، حق مسلم مردم این شهرستان و ضرورتی مهم برای استان خراسان رضوی است. چرا که اگر روند مهاجرت جوانان در اثر بیکاری و فقر ادامه یابد و روستاها و شهرهای این ناحیه خالی از سکنه شوند و دیگر نیروی کاری برای زنده نگه داشتن قنات ها و باغات و مزارع کشاورزی نباشد، این مناطق ناچاراً تسلیم برهوت و خشکی بیابان می شوند و مساحت بیشتری از استان به زمین های کویری و کانون های ریزگرد و طوفان های شن در آینده تبدیل خواهد شد. بنابراین تقویت بنیه شهری، روستایی و اقتصادی داورزن نه فقط نیاز و حق مردمان منطقه سبزواربزرگ است، بلکه از الزامات استانی و ملی ما محسوب می شود.

در دورانی که افتخار داشتم با رأی اعتماد مردم شریف داورزن و سایر مناطق حوزه انتخابیه سبزواربزرگ به مجلس هشتم و نهم راه پیدا کنم، با همفکری شماری از بزرگان سبزوار و داورزن به این نتیجه رسیدیم که یکی از مهمترین دلایل محروم ماندن داورزن از حقوق خود، دوری زیاد این شهرستان از مرکز استان و تمرکزگرایی شدید مدیران استانی بر مشهد و چند شهر اطراف آن است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم داورزن را که در آن زمان یکی از بخش های سبزواربزرگ بود، به شهرستان ارتقاء دهیم تا همه امور این منطقه به صورت مستقل و ویژه مورد پیگیری قرار گیرد و حق مردم شریف این شهرستان کامل ادا شود.

از آنجایی که جمعیت داورزن در آن زمان حدود 20 هزارنفر بود و با حدنصاب لازم برای تاسیس شهرستان مستقل فاصله زیادی داشت، این کاری محال به نظر می رسید و برخی دوستان توصیه کردند از پیگیری این ایده صرف نظر کنیم و چون به سرانجامی نمی رسد، بیخود وقتمان را هدر ندهیم. اما به لطف خدا و با کمک آشنایی هایی که در ساختارهای قانونی و اجرایی کشور داشتم، با تاکید بر محرومیت منطقه داورزن در حاشیه کویر و نیاز و حق توجه و رسیدگی ویژه به آن که یک ضرورت ملی و استانی بود، بالاخره توانستیم در سال 91 رویای شهرستان شدن داورزن را به واقعیت تبدیل کنیم.

اکنون خدا را شاکرم که داورزن پس از شهرستان شدن در اکثر شاخص های توسعه ای نسبت به گذشته رشد چشمگیری داشته اما هنوز نیاز به رسیدگی های بیشتر در زیرساخت های مختلف بهداشتی و درمانی، آموزشی، فرهنگی و گردشگری، کشاورزی و اداری دارد و امیدوارم این مهم به صورت جدی مورد توجه همه برنامه ریزان، قانونگذاران و مجریان و ناظران قرار گیرد تا انشاالله به کمک ظرفیت هایی که در این سرزمین بکر فرصت های طلایی وجود دارد، در آینده نزدیک شاهد رسیدن داورزن به جایگاهی باشیم که حق واقعی مردم آن و زیبنده باب الرضای خراسان است.


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

کنگره ملی سربداران، صحنه زیبای اتحاد و همکاری مردم غرب خراسان / به امید استمرار سالانه

هفتصد و اندی سال قبل پسران جوان و دلیر پیرمردی کشاورز و زحمتکش به نام حمزه در باشتین روستای کوچکی از توابع سبزوار بزرگ آن روزگار، کاری کردند کارستان که تا امروز که صدها سال از آن می گذرد و شاید تا هزاران سال دیگر در هر کجای این مرز و بوم نام آن ها با صفات آزادگی و غیرتمندی و شجاعت یاد خواهد شد. 

مردانی که حاضر نشدند تن به ذلتی بدهند که چند ایلچی مغول قصد کرده بودند با تجاوز به حریم خانواده شان به آنها تحمیل کنند و جلوی متجاوزان ایستادند و به سرعت دیگر مردم باشتین و در ادامه همه مردم داورزن و سبزوار و غرب خراسان به یاری آن ها شتافتند و این آغازی شد بر یک قیام بزرگ ملی و مذهبی که نه فقط شر دشمن متجاوز را از روستای باشتین و از شهر سبزوار، بلکه به تدریج از سراسر خراسان و ایران کم کرد.

در روز پنجشنبه دوم آذر 1402 مردمان باشتین و داورزن و سبزوار بار دیگر با هم متحد و همدل شدند و یاد و خاطره دلاورمردی پسران حمزه و پهلوان عبدالرزاق باشتینی و همه همشهریان حماسه ساز خود را در هفتصد سال قبل با برپایی یک کنگره ملی در دو بخش علمی و آیینی گرامی داشتند. 

برای پاسداشت سربداران همه به میدان آمدند. فقط هم مردم باشتین و سبزوار نبودند. از دیگر روستاهای منطقه داورزن (مزینان، مهر، صدخرو، چشام، مقیسه و ...) نیز در این برنامه با صفای دل و مِهرباطن، حضور فعال و همدلانه ای داشتند و با برپایی نمایشگاه سوغات و صنایع دستی و جشنواره غذاهای محلی و چاووشی خوانی و دود کردن اسپند و توزیع انواع چای و دمنوش و سمنو و شله زرد ... رسم میهمان نوازی را برای بیش از 3هزار میهمان به بهترین شکل به جای آوردند تا نشان دهند کنگره سربداران یک حرکت ماندگار مردمیست برای پاسداشت رویدادی تاریخی و فرهنگی که متعلق به همه ما مردمان غرب خراسان و البته همه ایرانیان است.

خوشبختانه این حرکت زیبا با تلاش اصحاب محترم رسانه از سبزوار و استان پوشش رسانه ای خوبی هم پیدا کرد. 

پرواضح است که برنامه ای با این حجم و گستردگی که با همکاری چندین نهاد و چندین شخص از دو شهرستان و چند شهر و روستا اتفاق می افتد، ممکن است مانند هر فعالیت انسانی دیگری کم و زیادهایی هم داشته باشد که امید میرود با استمرار سالانه یا دو سالانه برگزاری این مراسم و استفاده از تجربه امسال، در آینده، اندک نقاط ضعف نیز برطرف و به شکوه و اعتبار آن افزوده گردد و به فرصتی برای جذب گردشگران بیشتر از سرتاسر کشور تبدیل شود.

عکس های این گزارش از قاب دوربین تکتم علی اکبری گرفته شده و اولین بار در رسانه سبزوار فردا انتشار یافته است. 

 

 

 

 

 

 

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

در دیدار دست اندرکاران کنگره ملی سربداران با استاندار: سربداران یکی از بزرگترین سرمایه های فرهنگی خراسان رضوی است

اعضای شورای سیاست‌گذاری دومین کنگره ملی سربداران با استاندار خراسان رضوی دیدار و گفت‌وگو کردند.

به گزارش اداره کل روابط عمومی استانداری خراسان رضوی، حجت‌الاسلام جواد علی‌زاده امام جمعه شهرستان داورزن و حجت الاسلام غلامرضا مقیسه امام جمعه شهرستان سبزوار در قالب اعضای شورای سیاست‌گذاری دومین کنگره ملی سربداران امشب چهارشنبه در محل دفتر استاندار با یعقوبعلی نظری استاندار خراسان رضوی دیدار و گفت‌وگو کردند.

گفتنی است؛ سربداران یکی از بزرگترین سرمایه‌های فرهنگی خراسان رضوی و روستای "باشتین" در شهرستان داورزن، مهد این نهضت تاریخی است.

به گفته فرماندار شهرستان داورزن، موضوع کنگره ملی سربداران برنامه‌ای برای توجه به این ظرفیت فرهنگی و استفاده از آن برای حل مسائل کشور و شهرستان است. در این راستا سربداران یک هویت مشترک بین سبزوار و داورزن است.

لازم به ذکر است؛ دومین کنگره ملی سربداران ۲۵ آبان ماه در دو نوبت صبح و بعدازظهر با سخنرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه اجلاسیه آن در محل خواستگاه قیام سربداران «روستای باشتین» برگزار می‌شود.


 

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

نشست هم اندیشی دست اندرکاران بخش آیینی کنگره سربداران با قطب الدین صادقی و میثم زندی

شماری از هنرمندان و دست اندرکاران بخش آیینی کنگره ملی سربداران طی نشستی با دکتر قطب الدین صادقی و دکتر میثم زندی، از نقطه نظرات پیشنهادی آنان در بازآفرینی آیین های بومی آگاه شدند.

در این نشست که به دعوت موسسه فرهنگی هنری کیاسبز بیهق مجری بخش آیینی کنگره ملی سربداران برگزار شد، دکتر قطب الدین صادقی هنرمند پیشکسوت و برجسته تئاتر ایران به دو خاستگاه مختلفی که برای تئاتر عنوان می شود، اشاره کرد و گفت: برخی معتقدند آیین ها بستر شکل گیری نخستین تئاترها بوده اند و از دوره یونان باستان تا امروز به مسیر خود به شکل تئاترهای امروزی ادامه داده اند.

وی افزود: عده ای دیگر معتقدند روایت خاستگاه تئاتر بوده و این روایت های داستانی بوده که از گذشته های دور منجر به شکل گیری اولین تئاترها شده است.

صادقی با بیان اینکه بین فرهنگ شرق و غرب تفاوتی وجود دارد که غرب بیشتر به کلمه و گفتگو تأکید دارد و غرب به صحنه پردازی و فضاسازی گفت: در صورتی که به جزئیات آیین های بومی توجه کافی شود، امکان بازآفرینی آن ها به شکل تئاترهای امروزی وجود دارد. 

دکتر میثم زندی دیگر هنرمند برجسته تئاتر کشور نیز در این نشست عنوان کرد: اگر می خواهیم آیین های محلی را به شکل تئاترهای امروزی بازسازی کنیم باید بتوانیم آن ها را از حالت تکرار خارج کرده و با توجه به جزئیاتی که در آن ها هست، نگاه جدیدی ارائه دهیم به طوری که مخاطب دیگر شاهد آیین هایی که همه چیز آن از قبل قابل پیش بینی است نباشد.

وی با بیان اینکه پرهیز از تکرار عنصر اصلی تئاتر است که آن را در مقابل آیین قرار می دهد، گفت: اگر قرار است آیین به سمت تئاتر برود صاحب اثر باید با نگاه و منطق خودش دوباره به خلق آن اثر بپردازد به طوری که درنهایت شاهد کار جدیدی باشیم که برای مخاطب غافلگیری و شگفت زدگی را به همراه داشته باشد.

گفتنی است دومین کنگره ملی سربداران قرار است در اواخر آبان ماه در شهرستان های سبزار و داورزن برگزار شود.  بخش علمی این کنگره در دانشگاه حکیم سبزواری و بخش های آیینی  و اهدای نشان بین المللی سربداران در شهرستان داورزن اجرایی خواهد شد.

 

 

 

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

موسسه کیاسبز بیهق مجری بخش آیینی کنگره ملی سربداران شد

 عضو هیئت مدیره موسسه فرهنگی هنری کیاسبز بیهق گفت: این موسسه مجری برگزاری بخش آیینی دومین کنگره ملی سربداران است که با حمایت فرمانداری محترم داورزن قرار است در این شهرستان غرب خراسان برگزار شود.
 
محمد همایی در گفتگو با امید سبزوار افزود: بخش آیینی کنگره ملی سربداران با تأکید بر بازآفرینی آیین های محلی 4 روستای تاریخی شهرستان داورزن برگزار می شود و برای این منظور آیین های جشن آتش سره چشام، سنگ زنی، صدخرو، نخل گردانی مزینان و اسب چوبی باشتین انتخاب شده است.
 
وی توضیح داد: تا کنون برای انجام هماهنگی های لازم جلساتی با اصحاب رسانه سبزوار داشته ایم و نیز با آقایان رضوانی از شورای روستای مزینان، جعفر باشتینی دهیار روستای باشتین، آقای ربانی از صاحب نظران و آگاهان ادبیات و فرهنگ عامه روستای چشام و عطایی مسئول سنگ زنی هیئت اباعبدالله الحسین صدخرو هماهنگی هایی را جهت هر چه بهتر اجرا کردن این برنامه داشته ایم.
 
گفتنی است موسسه فرهنگی هنری کیاسبز بیهق از سال 1386 با همت شماری از چهره های دانشگاهی و فرهنگی سبزوار پایه گذاری شد و در این مدت مجری برنامه های مهمی نظیر همایش ملی بزرگداشت مرحوم حمید سبزواری پدر شعر انقلاب، جشنواره ملی خوشنویسی رضوی، جشنواره ادبیات داستانی رضوی، تولید مجموعه انیمیشنی راشن و ماهشن، تولید مستندهای داستانی بسامو و سبزوار سربدار و چندین برنامه و طرح فرهنگی و هنری دیگر در غرب خراسان بوده است.

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

احداث نیروگاه برق سبزوار در ردیف پروژه های فعال شرکت مپنا

یکی از پروژه های مهم توسعه ای منطقه سبزوار بزرگ و غرب خراسان که در سالهای اخیر در دست اجراست، احداث نیروگاه برق 546 مگاواتی در 23 کیلومتری غرب سبزوار واقع در شهرستان داورزن است.

 

این نیروگاه یکی از زیرساخت های اساسی مورد نیاز برای رونق صنعت و اقتصاد سبزوار است و علاوه بر تأمین برق مورد نیاز شهرک های صنعتی سبزوار، جوین، جغتای، خوشاب و داورزن، برای منطقه ویژه اقتصادی سبزوار نیز بسیار موثر و مفید خواهد بود.

 

وبسایت شرکت مپنا که یکی از معتبرترین شرکت های پیمانکاری حوزه نیروگاه سازی در ایران است، احداث نیروگاه برق سبزوار را در گروه پروژه های فعال خود قرار داده و ضمن انتشار تصاویری از این نیروگاه، به معرفی آن پرداخته است.

 

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

نگاهی به مرکزیت تجاری و رونق بازار سبزوار عصر قاجار در شمال شرق ایران(3)

قسمت سوم:

1- قرارداد آخال و امنیت مسیرهای ارتباطی سبزوار

1-1. ناامنی جاده ها پیش از انعقاد قرارداد آخال

مقوله امنیت از مهم ترین مولفه ها برای رونق تجارت داخلی و خارجی و تولید است. در دنیای پیشامدرن، به دلیل محدود بودن وسایل ارتباطی، نبود امنیت مانع بزرگی برای پیشبرد اهداف تجاری بود. از نخستین سال های روی کار آمدن قاجاریه، سبزوار بنا به دلایل گوناگون با شبیخون و تهدید همسایگان، به ویژه شماری از ایل تباران، مواجه شد.

در سال 1215 قمری برابر با 1800 میلادی اللهیار خان قلیچی، حاکم سبزوار، افزون بر سپاهیان حکومت مرکزی، با ترکمانان نیز رویا رو شد. ترکمانان «حوالی آن ولایت را مانند سراب بی آب» کرده بودند و قلیچ آقای قلیچی، فرمانده سپاهیان اللهیارخان، در جریان تعقیب ترکمانان کشته شد. در سال 1236 قمری برابر با 1821 میلادی محمد رحیم خان اوزبک پیرامون ولایت جوین و سبزوار را مورد تاخت و تاز قرار داد. اگرچه علی مرادخان قلیچی، حاکم جوین، آن ها را تعقیب کرد و بسیاری از غنایم را بازپس گرفت و هفتاد نیزه سر و یک صد نفر زنده از آن را به دربار شاه قاجار فرستاد، شاه سردارانی را برای تنبیه ازبکان و ترکمانان گسیل داشت و این سپاه «خون اکثری از آن جماعت را با خاک راه آمیختند» و زنان پسران و دختران آن ها را اسیر و بین سپاهیان تقسیم کردند.

شاهزاده سلطان مراد میرزا حسام السلطنه، پسر عباس میرزا و عموی ناصرالدین شاه و فاتح هرات، بعد از فرو نشاندن شورش سالار در خراسان، دست به اقدام نظامی علیه ترکمانان زد و حتی برای مدتی آن ها اطاعت از حکومت مرکزی را پذیرفتند. اما این شیوه مواجهه نه تنها مفید نبود بلکه موجب شکل گیری حملات انتقام جویانه علیه رعایای غیرمسلح شد. نیروهای نظامی حکومت مرکزی پایگاه ثابتی برای ممانعت از حمله ترکمانان نداشتند. از این رو ترکمانان در موقع مقتضی حمله را از سر می گرفتند و این رویه تا اواخر سلطنت ناصرالدین شاه ادامه داشت.

ترس از یورش ترکمانان گستره وسیعی را در بر می گرفت: چهارمنزل بین مزینان و شاهرود، به ویژه از خیرآباد شاهرود تا صدرآباد مزینان، بین مشهد و مزینان، عشق و آباد و مشهد، سرخس تا فراه و حتی شاهرود تا قم روستائیان برج های متفرقی ساخته بودند که غیر از کارکرد دیده بانی و اطلاع رسانی کار حفاظت از آن ها را نیز انجام می دادند. روستاییان اگر به دست ترکمانان اسیر می شدند، ممکن بود در بازارهای بخارا و خیوه فروخته شوند.

با وجود [برخی] تدابیر امنیتی، حکومت نمی توانست راه را به اندازه ای امن کند که تجار با خیال راحت به امر داد و ستد در مهمترین شاهراه تجاری خراسان – ری بپردازند. تا پیش از انعقاد قرارداد آخال زوار و تجار که دو گروه اصلی مسافرین بودند باید خود را با رفت و آمد نیروهای محافظ دولتی هماهنگ می کردند، در غیر این صورت هیچ تضمینی برای حفظ اموال و جان آن ها وجود نداشت. از این رو نبود امنیت مهم ترین مانع برای تجارت شهرهایی مثل سبزوار بود که در گذرگاه باستانی ابریشم واقع شده بودند.

مسئله امنیت دستاویز محکمی بود برای قانع کردن حکومت مرکزی و اجرای سیاست موازنه مثبت بین روسیه و انگلیس که در آن زمان ناتوانی حکومت مرکزی را در تصمیمگیری برای حدود قلمروش جبران میکردند.

قرارداد آخال به تاریخ 22 محرم 1299 قمری برابر با 14 دسامبر 1881 میلادی میان میرزا سعیدخان مؤتمنالملک انصاری، وزیر امور خارجه ایران، و ایوان زینوویف، وزیرمختار روسیه در تهران، منعقد شد. این قرارداد تا آنجا که به حفظ تمامیت ارضی ایران مربوط میشد برای ایران دستاورد مثبتی نداشت، اما با توجه به ناتوانی دولت ایران در پاسبانی از مرزها و ایجاد امنیت در راه خراسان موفقیت به شمار میرفت.

این قرارداد هرچند در مرحله اجرا روندی تدریجی داشت، گزارشها نشان میدهند یکی از نتایج قطعی آن تأمین امنیت راه خراسان بود. مدتی کوتاه پس از انعقاد قرارداد، در نوروز سال 1300 ق/ 1883 م، حکومت ایران ضرورتی برای نگهداری از نیروهای محافظ راه ندید. توپ و توپچی را به مشهد منتقل کرد، و 150پیاده تفنگچی را که در روستای کهک، قبل از داورزن و مزینان، مستقر بودند به 75 سواره نظام کاهش داد. 1 مسافری که در شوال همین سال از عباسآباد به سوی شرق میرفت، بعد از یک فرسخ از عباسآباد، از چند چشمه آب مختصر و قلعه و برجی که پیشتر قراولخانه راه برای دفع تاخت ترکمنها بوده است یاد میکند. 2 او تسخیر اراضی ایران توسط روسها را با توجه به وضعیت آن زمان به منفعت کشور ایران میداند، زیرا با آنکه دولت هر سال مبالغی صرف «قشون ساخلوی خراسان و تعمیر قلعهجات » آنجا میکرد، امنیت راهها تأمین نبود و «اموال و نفوس و اعراض مسلمین از سایر و زائر در معرض اتلاف و اهلاک بود و در این دو سال، به واسطه مقهور شدن تراکمه، خیلی امنیت حاصل شده است. 3» پیروزی نهضت مشروطیت و رویارویی گروههای سیاسی و اجتماعی تحولاتی همچون استبداد صغیر، مخالفت روسیه با مشروطیت، فتح تهران، خلع محمدعلی شاه از سلطنت را در پی داشت. این رویدادها و پیامدهای آن بر امنیت ناحیه سبزوار تأثیر داشت.

بعد از یک دوره طولانی، تهدید امنیتی ترکمانان از سر گرفته شد، تا آنجا که انجمن ولایتی خراسان از حاکمان پیرامون کمک خواست. افزون بر این، تکاپوهای شخصی به نام رشیدالسلطان که از شاه مخلوع فرمان میبرد بر بحران امنیتی منطقه افزود و مردم برخی نواحی سبزوار همچون کوهمیش را که با خشکسالی و کاهش تولید مواجه شده بودند در تنگنا قرار داد. 4 این رویدادها نشان داد وضعیت امنیت و به تبع آن تجارت در ناحیه سبزوار بیشتر از آنکه عاملی درونی باشد عاملی بیرونی است. ادامه دارد ...

 

برگرفته شده از مقاله واکاوی نقش تجاری سبزوار در دوره قاجار به قلم دکتر فاطمه احمدوند و دکتر یعقوب تابش

 

بازار سبزوار

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی

نگاهی به المان دکتر علی شریعتی در داورزن

المان دکتر علی شریعتی اندیشمند بزرگ ایرانی برای اولین بار در سال 1398 در شهر داورزن نصب شد.

این المان از جنس فایبرگلاس با نزدیک به 4 متر ارتفاع ساخته شده و در مرکز پارک بزرگ 31 هکتاری شرق شهر داورزن نصب گردیده است.

ایده ساخت المان شریعتی در سال 1398 توسط محمود فتح الهی یکی از شهرداران جوان داورزن مطرح گردید و با حمایت محمدرضا داورزنی رئیس وقت شورای شهر داورزن، در همان سال سفارش ساخت این المان به هنرمند برجسته سبزواری هادی عارفی داده شد.

هادی عارفی مجسمه ساز نامدار غرب خراسان است که پیش از این سردیس و تندیس های دیگری از دکتر علی شریعتی، ابوالفضل بیهقی، دقیقی توسی، فردوسی، خوارزمی، چاووش، شهید مطهری، شهید مدنی و ... را در شهرهای تهران، مشهد، سبزوار و برخی دیگر از شهرهای ایران ساخته است.

عناصر به کار رفته در این المان شامل سردیسی از دکتر شریعتی در هاله ای از کره زمین و چند کتاب است که روی زمینه ای زرد رنگ مایل به نارنجی قرار گرفته است.

هر یک از عناصر به کار رفته در این المان بیانگر مفاهیمی است که پیرامون شخصیت، اندیشه، جایگاه و اثرگذاری دکتر شریعتی مطرح است. بر همین اساس قرار گرفتن سردیس شریعتی در حالت تفکر و در هاله ای از کره زمین نشان دهنده بینش جهان شمول این اندیشمند بزرگ ایرانی است و کتاب های موجود در این المان نیز یادآور سه دسته بندی مهم از کتاب های او در قالب کویریات، اجتماعیات و اسلامیات است. همچنین زمینه زرد و نارنجی رنگی که این المان روی آن قرار گرفته یادآور کویر زیبای مزینان است که خاستگاه خانوادگی دکتر شریعتی بوده است.

نکته جالب دیگر درباره نحوه جانمایی المان شریعتی در داورزن این است که در پس زمینه این المان چشم اندازی از کوه «گُر» قابل مشاهده است که یکی از مرتفع ترین قله های خراسان است و در شمال شهرستان داورزن و شمال غرب سبزوار واقع شده است. ترکیب این چشم انداز کوهستانی با نمادی از کویر که در المان شریعتی قرار گرفته است، تضاد مفهومی جالبی را به وجود می آورد که به ذهن ببیننده نکته سنج، تداعی کننده این معناست که اندیشه های شریعتی اگرچه از کویر مزینان برخاسته اما راه خود را تا قله های بینش و معرفت بشری پیدا کرده است.

تا قبل از نصب این المان، جای خالی هر گونه نماد و سمبلی درباره دکتر شریعتی در شهر داورزن به شدت احساس می شد، در حالیکه انتظار می رفت این شهرستان به عنوان خاستگاه این معلم فرزانه و روشن ضمیر ایرانی، در بردارنده حداقل یک المان درخور شأن شریعتی باشد. اما مدیران شهری به دلیل هزینه ایجاد المان های فرهنگی، تا سال 1398 از این مهم غفلت کرده بودند. تا اینکه خوشبختانه محمودفتح الهی شهردار وقت داورزن توانست با رایزنی هایی که انجام داد، بودجه ساخت این المان را به عنوان یک آورده فرهنگی برای شهرستان، از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت نموده و این جای خالی را با یک المان مناسب در شهر داورزن پر کند. اما هنوز هم نیاز به  انجام کارهای بیشتری وجود دارد تا شهر زادگاه دکتر شریعتی، بتواند به حق خود در زمینه جذب گردشگر و رونق اقتصادی و فرهنگی کافی برسد. امید است که شهرداران و شوراها و سایر مسئولان بعدی داورزن نیز به این مهم توجه لازم را داشته باشند.

 

المان دکتر شریعتی

 

سردیس شریعتی

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
امید برومندی