امیدسبزوار

فرودگاه سبزوار در فروردین 1401 در جایگاه بیستمین فرودگاه کشور از لحاظ میانگین میزان جابه جایی مسافر و بار در هر پرواز قرار گرفت.

بنا بر اطلاعات مندرج در شماره صد و چهل و نهم ماهنامه آماری شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران، در فروردین 1401 به طور میانگین در هر پرواز فرودگاه سبزوار 92 نفر مسافر به همراه 788 کیلوگرم بار جابه جا شده اند. این رقم میانگین برابر با فرودگاه یزد و بیشتر از 32 فرودگاه دیگر کشور بوده است.

میانگین مسافر و بار جا به جا شده در هر پرواز، یکی از فاکتورهای مهم جهت اندازه گیری ظرفیت هر فرودگاه برای رسیدن به سوددهی اقتصادی است.

بیشترین میزان میانگین جابه جایی بار و مسافر در فروردین 1401 مربوط به فرودگاه کرمان است که در هر هر پرواز 151 مسافر و 1407 کیلوگرم بار را جا به جا کرده است و مشهد، تبریز، عسلویه، زنجان، اصفهان و مهرآباد تهران در رتبه های بعدی قرار دارند.

کمترین میزان میانگین جابه جایی بار و مسافر نیز مربوط به فرودگاه سراوان است که در هر پرواز تنها 10 مسافر را جابه جا کرده و مقدار بار جابه جا شده نیز برای این فرودگاه صفر اعلام شده است.

به جز 4 شهر مرکز استان قم، قزوین، سمنان و کرج که کلا در فروردین 1401 هیچ پروازی برای آن ها ثبت نشده است، شهرهای مرکز استانی نظیر بجنورد، بیرجند، گرگان، شهرکرد، یاسوج، سنندج، همدان، ایلام و اردبیل میانگین مسافر و بار جابه جا شده شان پایین تر از فرودگاه سبزوار بوده است.

اما جدا از بحث مقایسه میانگین ها، فرودگاه سبزوار از لحاظ تعداد کل پروازهای انجام شده در فروردین 1401 با انجام 14 پرواز و جابه جایی 1298 نفر مسافر در رتبه چهل و ششم فرودگاه های کشور قرار گرفته است.

تعداد پروازهای فروردین ماه سال جاری فرودگاه سبزوار، نسبت به فروردین ماه سال 1400 هیچ تغییری نداشته اما تعداد مسافر آن 40 درصد و  میزان بار آن 28 درصد افزایش داشته است.

همچنین در فروردین 1401 تعداد پروازهای فرودگاه سبزوار نسبت به ماه قبل یعنی اسفند 1400 به مقدار 42 درصد کاهش اما مسافر آن 44 درصد و بار جا به جا شده در آن 28 درصد افزایش داشته است.

تنها فرودگاه نیمه غربی خراسان رضوی همچنین در فروردین سال جاری میزبان نشست و برخاست 48 پرواز غیرمسافری بوده است که در نوع خود رقم بالایی محسوب می شود و از این بابت نیز در جایگاه بیست و یکم فرودگاه های کشور و بالاتر از چندین فرودگاه مرکز استان قرار گرفته است.

شرکت بتن و ماشین آستان قدس رضوی که پیمانکار ساخت ایستگاه راه آهن سبزوار است، به تازگی طی انتشار کلیپی به معرفی این پروژه مهم ریلی شمال شرق ایران در رزومه کاری خود پرداخته است.

وبسایت شرکت معماری آفیس طی انتشار مطلبی، تعدادی از عکس های مربوط به سردر ورودی منطقه ویژه اقتصادی سبزوار که توسط این شرکت طراحی شده را، به نمایش گذاشته است. در مطلب وبسایت معماری آفیس آمده:

طی مسابقه ای که در سال 98 برای طراحی سردر منطقه ویژه اقتصادی در شهر سبزوار برگذار شد طرح زیر توسط دفتر معماری(memarioffice) ارایه شد.

این طرح در نهایت پس از راهیابی به مرحله نهایی به رتبه دوم دست پیدا کرد و علاوه بر جایزه نقدی ،منتظر نظر نهایی داوران برای اجرا می باشد.

فرم کلی سر در برگرفته از فرم ایوان ورودی مسجد جامع سبزوار می باشد.

در کنار این اتفاق افزودن تزیینات این مسجد از جمله کاشی کاری ها و گره سازی های آجری منحصر به آن که متاســـــــفانه بسیار آسیب دیده اند در آرایه های این سردر در به دو صورت عین به عین درکاشی کاری سردر و به صورت الهام گرفتن در گره سازی های مثلثی از آنها نظر گرفته شده است

 در طرح محل هایی برای قرار گیری نام مجموعه و لوگو آن قرار گرفته که از تمام  زوایا دیده می شود.
 

 همچنین محل نگهبانی در مرکز این سردر قرار گرفته که در عین دسترسی آسان . برای مراجعین امکان کنترل دقیق را به نگهبان می دهد.

منبع: معماری آفیس

گفتنی است منطقه ویژه اقتصادی سبزوار در 35 کیلومتری شرق این شهر و در شمال روستای تاریخی زعفرانیه در حال احداث است و به عنوان بزرگترین پروژه اقتصادی غرب خراسان رضوی محسوب می شود.

حتما همه ما سبزواری ها این جملات را تا به حال بسیار شنیده ایم:

• در این شهر عزمی برای حفظ سرمایه ها و جذب سرمایه گذاران وجود ندارد.
• روحیه خود بدی در این شهر باعث فرار سرمایه ها می شود.
• برعکس سبزوار در شهرهای همسایه نظیر نیشابور و شاهرود برای سرمایه گذاران فرش قرمز پهن می کنند و حتی بعضی از سرمایه داران سبزواری هم در آن شهرها کارخانه هایی دایر کرده اند.

جملاتی از این دست بسیار بین ما سبزواری ها رایج است. اما واقعا چه کسانی باعث و بانی این وضعیتند؟

1- آیا برخی مسئولان بی دغدغه که فقط به میز و صندلی ریاستشان چسبیده اند و حوصله دوندگی و پیگیری واقعی برای جذب سرمایه گذاران  را ندارند عامل این وضعیتند؟

2- آیا وجود برخی مسئولان غیر سبزواری که بر بعضی ادارات مهم شهرمان مسلط شده اند و دلسوز واقعی پیشرفت این شهر نیستند باعث چنین وضعی شده است؟

3- آیا وجود برخی مسئولانی که شاید بومی هم باشند، بی دغدغه هم نباشند، اما کاربلد نیستند و به جای شایستگی های فردی و سازمانی، بر اساس رابطه بازی های سیاسی روی کار آمده اند به ایجاد این وضعیت منجر شده است؟

4- آیا عدم خودباوری بومی و روحیه نا امیدی و ناتوانی در کار گروهی و ناتوانی در به مشارکت گرفتن توانایی ها و سرمایه های مردمی این وضعیت را به وجود آورده است؟

بله درست است، هر چهار مورد بیان شده، بخشی از پاسخ صحیح به سئوال اول متن است. اما ماجرا آنجایی دردناک تر می شود که بدانیم علاوه بر برخی مسئولانی که ممکن است غیر بومی، یا بی دغدغه و بی آتش، یا کارنابلد و رابطه ای باشند، و نیز علاوه بر روحیه خودبدی که ظاهرا در بین بعضی از ما رواج یافته است، برخی رسانه های محلی نیز همه سعی خود را برای مانع تراشی سر راه فعالان اقتصادی و سرمایه گذارانی می کنند که کارنامه چندین ساله آن ها نشان می دهد تنها و به رشد و توسعه این شهر و کشور اندیشیده اند.

رسانه هایی که در اصل باید نماینده خواست مردم و مدافع مصلحت شهر باشند، در عمل به نظر می رسد گرفتار حب و بغض های شخصی و جناحی شده اند، و بدون داشتن سند و مدرک کافی از مراجع قضایی و قانونی هم جلو می زنند تا علیه برخی دیگر از مردم و فعالان اقتصادی و سرمایه گذاران شهر و دیار خود اتهام زنی کنند و آب را گل آلود نمایند.

چند سال قبل مقام معظم رهبری در یک سخنرانی از "نفوذ" و شکل های مختلف آن صحبت کردند. نفوذی که بعضا ممکن است خود افرادی که عامل آن هستند، هم متوجه نشوند که دشمن چگونه در آن ها رخنه کرده و با استفاده از جهالت یا ساده لوحی آن ها در حال ضربه زدن به کارهاست. این موضوع اتفاقا برای کسانی که بیشتر خود را مدعی و ملتزم به ولایت می دانند و چنین نیز نشان می دهند، حساسیت بالاتری دارد. مبادا در پازل بازی های پیچیده دشمن چنان آهسته و آرام گیر افتاده باشند که خودشان هم نفهمند که چگونه دارند در روند فعالیت های مثبت شهر و کشورشان اختلال ایجاد می کنند؟!

همه شهرهایی که اکنون صنعتی هستند و کارخانه ها و صنایع مادر متعددی در آن ها بنا شده است، از ابتدا اینگونه نبوده اند و یک روزی از یک جایی جرقه حرکتشان به سمت توسعه صنعتی زده شده و مردم و مسوولان و رسانه هایی داشته اند که با خودباوری از آن جرقه حمایت کرده و آن را گسترش داده تا به اینجا رسیده اند. خودباوری یکی از اولین مولفه های پیشرفت است و رسانه ها وظیفه مهمی در این راستا دارند. افسوس که بستر رسانه ای سبزوار به جای پرورش خودباوری و روحیه همکاری و تلاش برای پیشرفت شهر، به سنگری برای خودزنی و پراکندن روحیه نا امیدی و دلسردی تبدیل شده است.

اگر مردم، مسئولان و رسانه های محلی سبزوار در 20 سال قبل هم مانند امروز چنین مأیوس و منفی نگر بودند اکنون فرودگاه هم نداشتیم.

واقعا به نظر می رسد امروز حرکت مهم سبزوار به سمت توسعه و خصوصاً ایجاد پروژه ای بزرگ و بی نظیری مانند منطقه ویژه اقتصادی در معرض خطرات متعددی از جانب همه عوامل گفته شده در این متن قرار گرفته است که اینک مجددا به مرور آن ها می پردازیم: 1- برخی مسئولان بی دغدغه ریاست دوست، 2- برخی مسئولان غیر سبزواری نادلسوز، 3- برخی مسئولان غیرمتخصص رابطه ای، 4- عدم خودباوری محلی به انضمام روحیه خودبدی 5- برخی رسانه های غوغاگر ناآگاه که به جای تسهیل و تسریع حرکت شهر به سمت توسعه، خود به مانع سازی و سنگ اندازی در این مسیر می پردازند.

شاید لازم است اکنون عزمی عمومی برای تظلم خواهی مردم سبزوار شکل بگیرد تا خدای ناکرده در دوران فعلی هم یک بار دیگر شاهد ظلم و اجحافی تاریخی علیه این دیار مظلوم نباشیم نظیر آنچه در چند دهه گذشته منجر به محروم شدن سبزوار از راه آهن سراسری شد در یا در سالهای اخیر بارها باعث فرار بسیاری از فرصت های سرمایه گذاری صنعتی از این شهر گردید!