این نوشته تنها گزارشی از یک واقعیت اجتماعی است و امید سبزوار قصد دارد به حکم وظیفه رسانه ای خود، پیش از وقوع یک بحران اجتماعی جدید، هشدارهای لازم را داده باشد. امید که مورد توجه آنان که دستی در کار دارند قرار گیرد.

و اما بعد...

شماری از مردم سبزوار سالهاست با خرید زمین های محدوده سجادشهر طی فرآیندی قانونی و با دریافت سند کاداستری (معتبرترین نوع سند در جمهوری اسلامی ایران) چشم انتظار دریافت پروانه ساخت و سایر خدمات مورد نیاز از دستگاه های اجرایی هستند. اما ظاهرا چند مسئول که در میان مردم به مافیای قدرت تعبیر می شوند، به دلایلی غیرموجه، مانع از رسیدن مردم به حقشان شده اند.

گم شدن نقشه ممهور و اسنادی که قبلا در 4 اداره شهرستان و استان وجود داشته و بر مبنای آن به حدود 200 نفر از مالکین سجادشهر پروانه ساخت داده شده است، یکی از موارد عجیب و مشکوکی است که باعث خشم مردم شده است.

چطور ممکن است یک نقشه در چند دستگاه اجرایی به طور همزمان گم شود؟ اگر نقشه ممهور و اسناد مورد نیاز هیچوقت وجود نداشته، پس یعنی چند شهردار قبلی سبزوار که پروانه های ساخت صادر کرده اند، همه مرتکب تخلف شده اند؟ اگر شهرداران قبلی تخلفی نکرده اند، پس چرا مسئولان فعلی همان روال قبل را ادامه نمیدهند و گره در کار مردم می اندازند؟

اداره ثبت اسناد و املاک، اداره راه و شهرسازی، فرمانداری و شهرداری سبزوار چهار دستگاه اجرایی هستند که این روزها عملکردشان بیش از همه مورد انتقاد قرار گرفته است.

در گفتگوهای مالکین سجادشهر، بحث ها دیگر از مرحله گلایه، درخواست و مطالبه گری گذشته و به خشمی آشکار و نارضایتی ای عمیق تبدیل شده است.

یکی از مالکین در گروه ایتایی مالکین مظلوم سجادشهر تهدید به خودسوزی در مقابل فرمانداری کرده است.

یک نفر دیگر می گوید حالا که مسئولین حق ما را نمی دهند، باید خودمان بدون اجازه آن ها شروع به ساخت و ساز در زمین های قانونی مان کنیم.

امام جمعه سبزوار به تازگی نامه ای به فرمانداری نوشته و با لحنی قاطع و صریح از ابراهیمی کردیانی فرماندار سبزوار خواسته، نسبت به حل مشکل مالکان سجادشهر که هیچ تخلف و ایرادی در کارشان وجود ندارد، تسریع نماید.

باید دید آیا این تشر آیت الله مقیسه به عنوان پدر معنوی شهرستان تاثیری می گذارد یا ناکارآمدی مسئولان و خشم روزافزون مردم همچنان ادامه می یابد، و خدای نکرده زمینه را برای بروز بحران اجتماعی جدید و اتفاقاتی ناخوشایند فراهم می آورد؟ خدا کند که بخیر بگذرد...